HenkTekst

Notendop is een mooi woord. Er zit een goed ritme in. Elke letter klopt. Je zou er haast emotioneel van worden, van notendop. Toch denk ik er niet elke dag aan. Met het grootste gemak doorsta ik een notendoploze week. Maar gisteren kwam hij, vermomd weliswaar, weer eens voorbij.

De ongepaste opmerking is er weer eens uit voor je het in de gaten hebt. Een rood hoofd krijg ik daar altijd van. De onverbiddelijke straf voor gênant gedrag. Je zit op de blaren. En zo hoort het ook.

Ik ben een slaaf van de koude maffia. Zo, dat is eruit. Aan ijs verslaafd. Lastig is dat. Vooral ’s zomers, als het voor bewegen te warm is. Smachtend naar zoete verkoeling haast ik me naar mijn dealer.

Met het grootste gemak verdeel ik de mensheid in twee groepen. Hele volksstammen kunnen oprecht genieten van een zoektocht naar nieuwe schoenen. Die kan dan niet lang genoeg duren. Nee, van die club ben ik niet. Moeiteloos verzin ik duizend leukere dingen. Die lijst zal ik u besparen.

Rechts naast de deur, daar staat hij. Bij het betreden van de bakkerswinkel loop je er nog net niet tegenaan. De onvermijdelijke paal met het nummertjesapparaat. Bakker Brinkman is geen politieagent en ook geen scheidsrechter. Zo’n ding scheelt een hoop gedoe. Alle aandacht voor de klant en wat hij wil bestellen. Dat is al moeilijk genoeg.

Het is zeker niet mijn bedoeling om een fanclub op te richten van mensen, die rode vlekken in de nek krijgen bij iedere op de loer liggende verrassing. Sterker nog, ik word graag verrast. Een spontaan voorstel om alles te laten vallen en iets lekkers te gaan eten of drinken. Of een uit te pakken pakje krijgen met een strik erom. Niks mis mee.