HenkTekst

Wat zich die woensdag als een flauw zeurderig gevoel aandiende, ontwikkelde zich in de dagen erna tot een meedogenloze, irritant kloppende pijn. Nog nooit kreeg hij zo veel aandacht. De verstands­kies linksonder, de laatste nutteloze. Mijn blindedarm keek handenwrijvend uit naar zijn langver­wachte monopolie. Het hele weekend had ik er last van. Steeds meer, steeds erger. Het kloppen werd dreunen, het ging geleidelijk over in beuken. Pillen slikken kent grenzen.