HenkTekst

Rechts naast de deur, daar staat hij. Bij het betreden van de bakkerswinkel loop je er nog net niet tegenaan. De onvermijdelijke paal met het nummertjesapparaat. Bakker Brinkman is geen politieagent en ook geen scheidsrechter. Zo’n ding scheelt een hoop gedoe. Alle aandacht voor de klant en wat hij wil bestellen. Dat is al moeilijk genoeg.

Het is zeker niet mijn bedoeling om een fanclub op te richten van mensen, die rode vlekken in de nek krijgen bij iedere op de loer liggende verrassing. Sterker nog, ik word graag verrast. Een spontaan voorstel om alles te laten vallen en iets lekkers te gaan eten of drinken. Of een uit te pakken pakje krijgen met een strik erom. Niks mis mee.

Hier is er weer een. Een top drie. Nauwelijks onderzocht, dubieuzer bestaan ze niet. Slechtste plek voor een goed gesprek.

Bij films zie je het regelmatig: geschikt voor alle leeftijden. Ik vind dat nogal wat. Er zijn maar weinig volwassenen die Assepoester uit vrije wil helemaal uit willen zitten. Als je er goed over nadenkt is er niet erg veel wat bij alle leeftijden in de smaak valt. Een terras is het enige wat me zo gauw te binnen schiet.

Onze ooit zo stoere Zweedse lattenbodem is niet meer. Middenin de nacht gaf hij de geest. Vanochtend vroeg lag ik in een hopeloze kuil. Met mijn ogen slaperig dicht waande ik me heel even op het Oostkapelse strand. De kinderen druk scheppend in het zand. Voordat je het wist, belandde je in een hartverwarmende, maar o zo koude kuil.

Het eerder op die dag vergeten doosje eieren voor de omelet stond netjes op de passagiersstoel naast me. Ik reed achter een Pisa-koerier, een scheef achter het stuur zittende knul. Eenmaal zonder rijinstruc­teur zakken ze steeds vaker onverklaarbaar naar rechts. Ik wilde weleens weten waarom.